عموزاد ستاره جدید کشتی جهان؛ رویای خام المپیک توکیو و نسل طلایی غلامرضا محمدی
تاریخ انتشار: ۲ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۷۸۹۳۰
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، در روزهایی که خیلی از اهالی فن تاکید دارند که کشتی ایران را در جهان به زیرگیریهایش می شناسند، اتحادیه جهانی کشتی، ایرانیای که شاخصه مبارزهاش «زیرکتف» است، را به عنوان ستاره نوظهور کشتی جهان در سال ۲۰۲۲ معرفی کرده است.
یعنی از کشتیِ زیرگیر ایرانی، یکی که شبیه به حسن یزدانی زیرکتف را خوب و بینقص اجرا میکند، ستاره شده، همان پسر سیه چرده خلیلشهر که آرزوی غلامرضا محمدی بود با او در سبک وزن به المپیک برود و نشان دهد چه استعدادی را از نوجوانان به بزرگسالان آورده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
رویای غلام محمدی، اما در توکیو به بار ننشست، حتی در اسلو هم یک غفلت و ضربه فنی شدن، مانع از کشف یک ستاره از سوی کشتی جهان شد، اما در بلگراد، رحمان کارش را تمام کرد.
همان چیزی که محمدی میخواست از او به دنیا نشان دهد و اگر توانش را داشت که مثل محمد بنا انتصاب کند و فدراسیون کاری به مدل انتخابیاش نداشت، دست روی رحمان میگذاشت.
غلامرضا محمدی نسل خوبی را در نوجوانان شناسایی کرد، ساخت و خیلی از آنها، از همان رده در بزرگسالان مدعی شدند. رحمان عموزاد، امیرمحمد یزدانی، محمد نخودی، علیاکبر فضلی، امیرحسین زارع و... از آنها بودند، که از رده سنی نوجوانان، مستقیم به اردوی تیم ملی بزرگسالان پل زدند، با آن چهره و بدنی که هنوز از رده پایین جدا نشده، در دو رده بالاتر مدعی شدند.
محمدی خیلی تلاش کرد رحمان یکی از المپیکیهایش در توکیو باشد، اما بدشانس بود که عموزادِ در حال رشد، زمانی که به انتخابی ۵۷ کیلوگرم رسید، وزن و قدش آنقدری بالا رفته بود که همه تمرکزش رسیدن به سر وزن باشد و بدنش افت کند.
او به المپیک نرفت، مغلوب نماینده المپیکی ایران شد و تصمیم گرفت که وزنش را تغییر دهد، اما ۶۱ کیلو هم جایی نبود که رحمان آنجا ستاره شود. او در اسلو صاحب دوبنده تیم ملی شد، اما کم تجربگیاش بر نبوغش غلبه کرد و در نروژ، فقط توانست گارد منحصر به فردش را به رخ دنیا بکشد، اما مدالی نگرفت.
گارد پایین، دستهایی که حریف را اسیر و کلافه میکند، زیرکتفهایی بینقص شبیه به حسن یزدانی؛ اینها همه نوید مدال و افتخار را میداد، برای کشتیگیری که دو بار عنوان فنیترین کشتیگیر جهان در ردههای پایه را از آن خود کرده و از سوی اتحادیه جهانی، به خاطر شهامت و جسارتش در اجرای فن، لقب «بیرحم» را گرفته بود.
رحمان بوی مدال میداد، از خیلی وقت پیش، از همان رده سنی نوجوانان، سرمربی لرستانی تیم ملی شاید روی پیشانیاش خوانده بود که او بزرگ خواهد شد که اصرار داشت ملیپوش باشد.
در فاصله از دست دادن المپیک تا امروز، کادرفنی جدید روی خامی این کشتیگیر کار کرد. سرعت بالا، ۶ دقیقه کشتی گرفتن و هر ثانیه هجومی بودن، چیزهایی بود که او را همیشه در خطر ضربه فنی شدن قرار میداد، چیزی که در اسلو یقهاش را مقابل حریف ژاپنی گرفت، اما این بار در بلگراد، هر دو باری که نزدیک بود با ضربه فنی مواجه شود، با هوشیاری از چنگ حریف خارج شد.
او حالا ستاره نوظهور کشتی جهان است، دیاکو میهالیس آمریکایی را دوبار شکست داده، موسکائف و حاجی علییف هم مقابلش حرفی برای گفتن نداشتند، قبلتر از آن هم در آسیایی اولانباتور، باجرانگ مدعی کهنهکار ۶۵ کیلوگرم را مغلوب کرد و تنها میماند حریف روس که امسال به دلیل محرومیت کشورش، نتوانست در بلگراد روی تشک برود.
حریف روس میتواند یک چالش جدی برای رحمان باشد، اما مانع نه. برای کشتیگیری که با واژهای به اسم «ترس» غریبه است.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: رحمان عموزاد کشتی گیر تیم ملی کشتی جهان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۷۸۹۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حسن یزدانی بحران ملی نیست
روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روزهای ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیهای از تمرینش با کشتیگیری به مراتب سبکوزنتر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.
یزدانی پیشازاین در تلویزیون وعدهای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را میبرد و هم طلا میگیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آنها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزهاش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.
داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سالهای اخیر بهخوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابلهای این دو هم بهخوبی گواه برتری تیلور در تقابلهای رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی اینها همگی در گرو محققشدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان میدهد.
یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و بهتازگی به تشک برگشته. او آنقدر درگیر فیزیوتراپی و آمادهسازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازیهای المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ بهویژه اینکه پیشتر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتیگیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتیگیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نهتنها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازیها اعزام شود.
در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازیهای المپیک، به رقابتهای کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخدهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر میرسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر دادهاند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.
اینجا روایتها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاریهای نزدیک به دولت از این شایعه نوشتهاند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقهای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پارهای دیگر هم از این میگویند که رقابتهای مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ بهویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند. چ
نین تحلیلهایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقهمندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونهای رفتار میشود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتیگیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور میتواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازیهای المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم میکنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محکخوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجهای اسفبار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟
ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخگوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا بهموقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که میگفتند او برای رسیدن به پاداش بازیهای آسیایی، جراحیاش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آنها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیبدیدهاش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟
اینها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقهای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس میشود و بسیاری را امیدوار میکند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر حسن ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتیگیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟
بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیلشدن احساسات باید دربارهاش تصمیمگیری شود. حسن هم تا رقابتهای مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفتهاش را بازیابد و خودش را در غیاب گربهسیاه آمریکاییاش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرونآمدن از آن میتواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشمبسته روی کتف آسیبدیده حسن قمار کند.